ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ, 30 ਮਈ
ਇੱਕ ਅਧਿਐਨ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਡਿਪਰੈਸ਼ਨ ਮੱਧ ਉਮਰ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ 50 ਸਾਲ ਅਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਵੱਧ ਉਮਰ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਡਿਮੈਂਸ਼ੀਆ ਦੇ ਜੋਖਮ ਨੂੰ ਕਾਫ਼ੀ ਵਧਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਡਿਮੈਂਸ਼ੀਆ ਵਿਸ਼ਵ ਪੱਧਰ 'ਤੇ 57 ਮਿਲੀਅਨ ਤੋਂ ਵੱਧ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਵਰਤਮਾਨ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਇਲਾਜ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਜੋਖਮ ਨੂੰ ਘਟਾਉਣ ਲਈ ਕਾਰਕਾਂ ਦੀ ਪਛਾਣ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਇਲਾਜ ਕਰਨਾ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਡਿਪਰੈਸ਼ਨ, ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਜਨਤਕ ਸਿਹਤ ਤਰਜੀਹ ਹੈ।
ਖੋਜਾਂ ਨੇ ਦਿਖਾਇਆ ਕਿ ਡਿਪਰੈਸ਼ਨ ਅਤੇ ਡਿਮੈਂਸ਼ੀਆ ਵਿਚਕਾਰ ਸੰਭਾਵੀ ਸਬੰਧ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਹਨ ਅਤੇ ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਪੁਰਾਣੀ ਸੋਜਸ਼, ਹਾਈਪੋਥੈਲਮਿਕ-ਪੀਟਿਊਟਰੀ-ਐਡ੍ਰੀਨਲ ਐਕਸਿਸ ਡਿਸਰੇਗੂਲੇਸ਼ਨ, ਨਾੜੀ ਤਬਦੀਲੀਆਂ, ਨਿਊਰੋਟ੍ਰੋਫਿਕ ਕਾਰਕਾਂ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀਆਂ, ਅਤੇ ਨਿਊਰੋਟ੍ਰਾਂਸਮੀਟਰ ਅਸੰਤੁਲਨ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਸਾਂਝੇ ਜੈਨੇਟਿਕ ਅਤੇ ਵਿਵਹਾਰ ਸੰਬੰਧੀ ਸੋਧਾਂ ਵੀ ਜੋਖਮਾਂ ਨੂੰ ਵਧਾ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ।
eClinicalMedicine ਜਰਨਲ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਅਧਿਐਨ, ਜੀਵਨ ਭਰ ਵਿੱਚ ਡਿਪਰੈਸ਼ਨ ਨੂੰ ਪਛਾਣਨ ਅਤੇ ਇਲਾਜ ਕਰਨ ਦੇ ਮਹੱਤਵ ਨੂੰ ਉਜਾਗਰ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਲਈ, ਸਗੋਂ ਦਿਮਾਗ ਦੀ ਸਿਹਤ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਲਈ ਇੱਕ ਵਿਆਪਕ ਰਣਨੀਤੀ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਵਜੋਂ ਵੀ।
"ਜਨਤਕ ਸਿਹਤ ਯਤਨਾਂ ਨੂੰ ਰੋਕਥਾਮ ਵਾਲੇ ਦਿਮਾਗੀ ਸਿਹਤ 'ਤੇ ਵਧੇਰੇ ਜ਼ੋਰ ਦੇਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਦੇਖਭਾਲ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਨੂੰ ਵਧਾਉਣਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ," ਯੂਕੇ ਦੇ ਨੌਟਿੰਘਮ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਇੰਸਟੀਚਿਊਟ ਆਫ਼ ਮੈਂਟਲ ਹੈਲਥ ਐਂਡ ਸਕੂਲ ਆਫ਼ ਮੈਡੀਸਨ ਤੋਂ ਜੈਕਬ ਬ੍ਰੇਨ ਨੇ ਕਿਹਾ।
ਪਿਛਲੇ ਅਧਿਐਨਾਂ ਨੇ ਦਿਖਾਇਆ ਹੈ ਕਿ ਡਿਪਰੈਸ਼ਨ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਡਿਮੈਂਸ਼ੀਆ ਹੋਣ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਫਿਰ ਵੀ, ਇਸ ਬਾਰੇ ਬਹੁਤ ਬਹਿਸ ਹੋਈ ਹੈ ਕਿ ਡਿਪਰੈਸ਼ਨ ਕਦੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਮਾਇਨੇ ਰੱਖਦਾ ਹੈ, ਕੀ ਇਹ ਡਿਪਰੈਸ਼ਨ ਹੈ ਜੋ ਮੱਧ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ - 40 ਜਾਂ 50 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ, ਜਾਂ ਡਿਪਰੈਸ਼ਨ ਜੋ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁੰਦਾ ਹੈ - 60 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਜਾਂ ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ।